Hoogtepunt van het feestconcert zou de symfonie zijn die Henk Badings in opdracht van de Rotterdamse Kunststichting zou schrijven. In het jaarverslag staat hierover het volgende:
We wisten dat ons dat te wachten stond, we wisten dat het een modern en dus moeilijk stuk zou zijn, we popelden om de eerste noten te blazen, maar we wisten ook niet, dat die eerste noten nog niet bestonden, dat Badings nog niet met het componeren begonnen was! En dat het deel voor deel op onze lessenaars zou komen, het eerste deel naar ik meen in november, het laatste deel bij wijze van spreken vlak voor de Generale Repetitie!
We wisten ook niet, dat aan de door ons geuite wens dat het een
compositie zou worden voor amateur-orkest, dus voor amateur-bezetting,
niet zo heel erg zou worden voldaan en dat het een stuk werd voor
twaalf houtblazers, in plaats van de normale acht, elf koperblazers,
een half dozijn slagwerkers, celesta en strijkorkest. Een bezetting
die geen enkel amateur-orkest kan opbrengen. Maar we zaten ermee.
Badings zelf ook, zei hij: "Ik had me ernstig voorgenomen een
eenvoudig stuk te schrijven voor heel normale bezetting, maar toen ik
eenmaal bezig was, kon ik niet remmen en toen ik klaar was, was het
dit geworden. Het spijt me werkelijk."
De Symfonie werd ter beschikking gesteld van de FASO, maar of ze nog ooit door een amateur-orkest kan worden uitgevoerd, moet sterk betwijfeld worden. De bezetting is té groot. Wellicht komt een Beroepsorkest in aanmerking.
Symphonia heeft de tiende van Badings twee keer uitgevoerd. Overigens wilde de secretaris niet verklappen wat de penningmeester aan de helpende "Meesters" moest uitbetalen, want dat liep zwaar in de papieren.